Op deze pagina kun je verzonden mailings teruglezen, zodat je weet waar je aan begint voor je je inschrijft op de mailinglist.
Om je in te schrijven op de mailinglist, of je inschrijving aan te passen, kun je hier klikken.
Cirkels, kringetjes en rondjes
"Habari?"
Even dachten we dat we onontdekt weg zouden kunnen fietsen van dit rare kampeerplekje, achter een mager boompje temidden van verspreid liggende woonerven. Gisteren kregen we in de dorpen zoveel belangstelling dat er van slapen weinig zou komen, en een plekje vragen op iemands erf lukte niet. Swahili, Engels en handen-en-voetens: of onze boodschap kwam niet over, of we begrepen het antwoord niet. Net voor donker ontdekten we dit boompje temidden van wat wilde struikjes, en ookal hoorden we beesten en babys in de buurt, we hebben er goed geslapen. Maar nu, na het ontbijt, terwijl we Roberts band die gisteravond al lek was staan te plakken, wordt het al snel druk. "Nzuri", antwoorden we in het Swahili, ja, het gaat goed met ons.
De man die het eerste contact heeft gelegd likt aan Roberts band. Alleen wij trekken onze wenkbrauwen op. Wij kwijlen er wel eens een beetje op, om een lek zich te laten verklappen, maar zo een haal over het vieze rubber doen we onze smaakpapillen en verteringsstelsel liever niet aan. Onze toeschouwers vinden het niet raar, maar ons wel: elke handeling wordt bestudeerd, onze fietsen worden besproken. We zijn er inmiddels een beetje aan gewend, en deze ochtend vinden we het zelfs wel leuk, grotendeels dankzij de enthousiaste plakhulp. Hij leidt de show, en helpt Robert de band te verwisselen, terwijl Wiesje de lekke band plakt. Een vrouw die een band plakt, dat kan natuurlijk niet! Of is het geen vrouw? Er wordt gelachen, gekeken. Vandaag kijken we terug, en niet alleen naar de bandenlikker: een aantal van de mensen uit de kring zijn Masaai.
De Masaai, legendarische leeuwenvechters. Wie kan zich de melige Peijnenburg-koekhapreclame nog herinneren? Eerst een stel springende, lange mensen in rode lappen en met lange speren onder een touwtje met plakken koek, dan de boodschap, dan wat pygmeeen die ook proberen bij de ontbijtkoek te komen? Die eerste groep mensen, dat waren Masaai. Een bijzonder volk, nomadisch, lang, trots en onderdrukt. Voor hun levensstijl is bijna geen ruimte meer, want in de nationale parken mogen ze hun vee niet hoeden, en het gebied buiten de parken is voor het grootste deel bebouwd. Verbazingwekkend veel is er nog overgebleven van hun authenticiteit, van hun gewoontes, van hun uiterlijk. De meesten hebben drie rood geruite lappen om, velen hebben een speer in de hand, en bijna allemaal hebben ze wel iets van witte kraaltjes omgehangen. We bekijken ze geinteresseerd en ongegeneerd, zoals zij ons bekijken, er wordt geknikt en gelachen.
De band is weer hard, naar ieders tevredenheid, en we nemen hartelijk afscheid. De bandenlikman vraagt nog om een snoepje die hij in Roberts stuurtas ziet liggen, en tegen onze gewoonte in geven we er eentje, we kunnen ons tenslotte voorstellen wat voor smaak hij in zijn mond heeft. Dan fietsen we weer verder over de kleine paadjes die soms wel, soms niet op de kaart staan. Nog drie dagen tot de dichtstbijzijnde asfaltweg, waar het tempo vast weer flink omhoog zal gaan, maar de hoeveelheid bijzondere belevenissen omlaag.
"There, in the grass, at two o clock"
Het is een week later, en onze gids geeft ons aanwijzingen waar een leeuw zit. We maken deze keer deel uit van de rand van de cirkel in plaats van het middelpunt: samen met een fourwheeldrive of veertig wachten we tot zes langzaam naderbij sluipende leeuwen de echte aanval op de groep zebras inzetten. Maar de zebras lopen weg, "the deal is off", zegt onze chauffeur, en probeert ons weg te manoevreren uit de toeristenfile.
Al fietsend spreken we veel mensen, maar zien we bijna nooit de grote beesten waar Oost-Afrika zo bekend om staat. Daarom hebben we een safari geboekt, en crossen we vier dagen rond in een jeep in de Serengeti en Ngorongorokrater. Samen met Koen en Rafaella, vrienden uit Nederland die ook in Tanzania zijn. Het is onwerkelijk, sprookjesachtig, en precies zoals in alle documentaires: uitgestrekte vlaktes, gevuld met
antilopes, struisvogels en roofdieren. We worden gereden, er wordt voor ons gekookt. Het enige dat we moeten doen is kijken, goed kijken, en genieten. Dat doen we, en in vier dagen zien we veel leeuwen, veel zebras, olifanten, hyenas, een luipaard, een cheetah, bavianen, gieren, grote trappen en secretarisvogels, en zijn we drie fotorolletjes en 30 dagbudgetten armer.
Terug in Arusha, de stad van waaruit alle toeristen hun safari boeken. Het was een tijdje geleden dat we zoveel blanken bij elkaar zagen! We pakken de fietsen op, en rijden naar het oosten, met nog steeds een hoofd vol wild. Bij elke beweging in de berm verwachten we hyenas of struisvogels te zien, maar hier zijn het geiten. En ook de andere toeristen ontbreken, vijf kilometer buiten Arusha zijn wij weer het middelpunt van de kring zodra we ergens stoppen.
Nu zitten we in Moshi, in de schaduw van de Kilimanjaro, die met 5895 m. de hoogste berg van Afrika is. Ooit willen we hem nog wel eens beklimmen, maar dat moet wachten, we willen weer fietsen. En weer naar het zuiden! Nairobi, waar we twee maanden geleden vertrokken zijn, ligt hier net 300 km vandaan: we hebben bijna een rondje gefietst om het Victoriameer heen. Nu weer op naar het zuiden, richting Kaapstad!
Alle mensen die post hebben gestuurd via Koen: heel hartelijk bedankt! Begin september zijn we in Lilongwe, Malawi, en daar gaan we weer naar het postkantoor. Mensen die ons blij willen maken met brieven en verjaardagskaartjes, en voor 8 augustus in de buurt van een brievenbus zijn:
ROBERT, SIRRE of KORF, WIESJE
Poste restante
General Post Office
Lilongwe
Malawi
En vergeet het afzenderadres niet, het blijft Afrika...
Heel veel groeten,
Robert en Wiesje
Er staan ook weer wat nieuws fotos beschikbaar op: http://www.cyclingsouth.nl/images/photomatic/default.aspx (zie Moshi, Tanzania en Moshi, Safari)
We rijden op een Santos
Onze landkaarten kochten wij bij Landschap, Eindhoven
www.cyclingsouth.nl wordt gehost door Vevida
Deze drie bedrijven steunen onze reis, we zijn ze dankbaar!
Robert Sirre en Wiesje Korf fietsen in 15 maanden van Eindhoven naar Afrika. Met deze reis zamelen ze geld in voor een school in Masaka, Uganda. Help mee, en maak een bedrag over op gironr. 252525 t.n.v. Terre des Hommes o.v.v. Cycling South. Zie voor meer informatie www.cyclingsouth.nl/helpmee
Je krijgt deze nieuwsbrief omdat je ingeschreven staat op de mailinglist van cyclingsouth.nl. Wil je hem niet meer ontvangen, of heb je deze nieuwsbrief van iemand anders doorgestuurd gekregen en wil je juist wel op de lijst staan, ga dan naar www.cyclingsouth.nl/contact/mailinglist/ en pas je gegevens aan.