Op deze pagina kun je verzonden mailings teruglezen, zodat je weet waar je aan begint voor je je inschrijft op de mailinglist.
Om je in te schrijven op de mailinglist, of je inschrijving aan te passen, kun je hier klikken.
Op de camping
Zonder reden hebben we lang niets van ons laten horen, daarom in sneltreinvaart door onze bijzonder toeristische tijd in Ghana:
Bos I / de drievogel
Na de probleemloze overgang Burkina Faso-Ghana, een dag fietsen over een goede weg en een nacht wildkamperen ("Hee, daar vliegen drie vogels vlak bij elkaar", zegt Robert in de schemering, maar het is er één, met twee grote veren aan een lange, kale veerschacht) slaan we een klein weggetje in. Een stippellijn op de kaart. Volgens de mensen op het kruispunt is het geen echte weg, en inderdaad, het is een hobbelig paadje, een fantastisch paadje. Op ons kompas fietsen we een halve dag door het bos, samen met een onderweg opgepikt fietsvriendje uit Burkina Faso. Superdag.
Egodag
Af en toe zijn we het overleggen moe, en willen we eigenlijk liever alleen op reis. We stellen egodag in: op dinsdag mag Wiesje bepalen wanneer er gerust, wat er gegeten en waar er geslapen wordt, op donderdag Robert. Zo dicht mogelijk als we samen bij fietsen in je eentje kunnen komen. De mensen langs de weg zien ons natuurlijk gewoon als twee: "Obroni, obroni", roepen ze naar ons, wat "blanke, blanke" betekent in de lokale taal. "Neger, neger", roepen we daarom maar in het Nederlands terug, iets dat we absoluut moeten afleren voor we weer thuiskomen.
Mole National Park (op de camping I)
Kamperen op een bergrichel, ruzie met de bavianen om de van onze Duitse buurvrouw gekochte muesli, vanuit het zwembad met verse ananas in de hand en mond uitzicht op 25 olifanten die ook aan het badderen zijn, wrattenzwijnen die de etensresten van onze brander afsabbelen. Zullen we hier gewoon blijven tot november?
Bospad II
Na het succes van Bospad I besluiten we het nog een keer te proberen: 60 km stippellijntjes op de kaart. Vierentwintig uur later geven we het op: we ploeteren voort en terug over paadjes die steevast doodlopen. Slechte wegen, omvallen is makkelijk, en liggend in het stof denkt Wiesje aan het zwembad waar ze een paar uur eerder nog in lag, waarom waren we er ook alweer weggegaan?
Bosumtwi (op de camping II)
Op een paradijselijk plekje aan het heilige Bosumtwi kratermeer zijn we weer gelukkig. We kamperen op ècht gras, krijgen de pennen zelfs de gron in! We eten mango, papaya en ananas, en sabbelen op cacaobonen. "Aan de andere kant van het meer is ook een paadje over de kraterrand", vertelt de campingbaas als we vertrekken. Voor het eerst moeten we er afstappen, en zelfs het fietsduwen valt ons zwaar. We zweten ons doornat in het opeens veel groenere en vochtigere gebied.
Dorp (op de camping III)
"Laten we weer eens in een dorp vragen", besluiten we op een dag rond kampeerplekjezoektijd. We weten van te voren waar dat op uit draait: tent opzetten en koken onder grote belangstelling. s Avonds zingen schoolkinderen stichtende liedjes voor ons, we zingen sinterklaasliedjes terug. De volwassen kleinzoon van de onderdorpsoudste komt naar ons toe met een onduidelijk verhaal over armoede en lottonummers, we gaan ervan uit dat hij geld wil, en stellen het uit tot de volgende morgen.We geven de subchief eeen in Ghana normaal kampeerbedrag, "voor het dorp". Maar daar blijkt het de kleinzoon niet om te gaan: hij denkt dat wij geluk brengen, wil ècht lottonummers! 24, 6, 4, 18 zeggen we, de dagafstand, gemiddelde snelheid, tijd en maximumsnelheid waarmee we in het dorp terecht gekomen zijn. Extreem lage getallen: het was de dag van de kraterrand.
Kakum National Park (op de camping IV)
Een echt toeristenpark, met een mooi "boomkroonpad" 30 m. boven de grond, en een houten afdakje en plateau waartussen we slapen in het insektenrijke dichte bos. We zien een baby-groene mamba, schitterende vlinders, horen s nachts van alles en zien niks.
Politiecontrole
De zoveelste door Latex-foam (for better sleeping) gesponsorde politiecheckpost.
"Some CDs for the brothers?", vraagt 1 van de agenten. Robert legt uitgebreid uit dat we echt geen CD-speler en dus ook geen CDs bij ons hebben, begrijpt later pas dat hij om cedis vroeg, Ghanees geld.
Elmina
De zee! Voor het eerst sinds Gambia. Een rondleiding door een slavenfort, een interessante les vaderlandse geschiedenis. Aan een tweede fort dat officieel gratis is maar waar het toch wel nadrukkelijk op prijs wordt gesteld dat we een donatie doen, "kijk maar in dit boek, alle bezoekers doen het", geven we 5000 cedis, en noteren dat zoals gevraagd in zijn zorgvuldige administratie. Onderweg ontmoete reizigers mailen ons later dat ze gelezen hebben dat we 25000 gedoneerd hebben. Vandaar al die hoge bedragen!
Winneba
Het Sir Charles Tourist Centre is een nogal louche aandoend terrein met bungalows en hutjes. Voor 4 euro krijgen we een roze 2-kamerbungalow aan zee, en zwemmen in het zoutwaterbassin dat met vloed steeds ververst wordt. Een mooi alternatief voor de zee die hier te veel gevaarlijke stromingen kent om rustig in te kunnen zwemmen. Maar zelfs in het bassin licht de zee! Een fenomeen dat na heel warme dagen ook in de Noordzee wel te zien is: het algje zeevonk geeft onder invloed van beweging (zwemmende vieze fietsers bijvoorbeeld) licht af. Voor geïnteresseerden: http://www.kennislink.nl (zoek op zeevonk).
Accra (Togo I)
Saaie grote stad, we gaan naar de ambassade van Togo waar we een 5-landenvisum kunnen krijgen, dat zou ons ruim 100 euro per persoon schelen. Maar helaas: "de stickers zijn op", vertelt de beambte met een schaapachtig lachje. Bij grensovergangen kunnen we er misschien wel een krijgen, in ieder geval is overal een visum voor alleen Togo te krijgen. We besluiten het er op te wagen: zonder visum richting grens.
Ho
Eindelijk komen we aan in Ho, waar Fried (oud-collega van Wiesjes moeder) en Anna ons al twee weken geleden verwachtten. We blijven er 10 dagen, krijgen een beetje inzicht in het interessante en soms frustrerende leven van vrijwilligers, eten erg lekker en ontzettend veel, genieten van eindelijk weer eens zat diepere gesprekken, en kijken voor ook nog wat oppervlakkigheid op 1 dag op de van Nederlandse Alette geleende laptop alledrie de van haar zoon Merijn geleende Harry Potter DVDs.
Amedzofe
Het kost wat moeite om het hoogst gelegen dorp van Ghana per fiets te bereiken, maar het lukt. En weer komen we terecht in een luxe bungalow. Weliswaar geen stromend water of elektriciteit, maar wel een groot bed in een verder lege grote kamer, een veranda en een fantastisch uitzicht. We douchen onder een waterval.
Togo II
De grensovergang.
"Waar is jullie Togolese visum?"
"Dat willen we hier kopen, of liever nog een 5-landenvisum"
"Jammer, hier worden geen visa verkocht, alleen bij de grensovergang aan de kust"
We blijven een half uur chagrijnig zitten, maar dat helpt niets: snel fietsen we de 70 km terug naar Ho
Ho II
Anna en Fried zijn gelukkig niet boos dat ze nog niet van ons af zijn, ondanks dat ze ook nog drie andere gasten hebben. Wéér lekker eten, wéér veel lachen.
Togo III
We fietsen een paar keer heen en weer tussen de grensposten voor we ons Ghana laten uitstempelen, we willen er zeker van zijn dat we Togo inkomen en straks niet gevangen zitten in niemandsland. Dan zijn we opeens het mppie land uit waar we voor weinig geld als koningen konden leven, en zitten we in een land waarvoor de website van buitenlandse zaken nog steeds een negatief reisadvies geeft. We fietsen er in 1 dag doorheen, en helaas, geen spannende verhalen voor thuis. Eigenlijk merken we geen verschil met Ghana.
Benin
Nog twee dagen later zitten we hier, in Cotonou, Benin, te wachten op ons visum voor Niger. Morgen nemen we afscheid van de kust, gaan een spannende periode tegemoet: Benin, Niger, Nigeria, Kameroen. Nog steeds hebben we geen concrete eerstehands negatieve verhalen over Nigeria buiten Lagos gehoord, maar ook geen positieve. Benieuwd hoe ons verhaal wordt.
Oost
Na Kameroen vliegen we naar het oosten, waar we o.a. Masaka in Uganda gaan bezoeken. Al ruim tweeduizend euro is er gestort voor de educatie van weeskinderen daar, namens hen: veel dank! Nog steeds mag het meer worden: o.v.v. Cycling South, op gironr. 252525 t.n.v. Terre des Hommes.
Tot de volgende keer! (zeiden de DikkieDiks, Anna en Fried zijn goed voor ons geweest!)
Er staan ook nieuwe fotos online, van Ghana en een beetje Benin, je kunt ze hier vinden:
http://www.cyclingsouth.nl/images/photomatic/
Wiesje en Robert
We rijden op een Santos
Onze landkaarten kochten wij bij Landschap, Eindhoven
www.cyclingsouth.nl wordt gehost door Vevida
Deze drie bedrijven steunen onze reis, we zijn ze dankbaar!
Robert Sirre en Wiesje Korf fietsen in 15 maanden van Eindhoven naar Zuid Afrika. Met deze reis zamelen ze geld in voor een school in Masaka, Uganda. Help mee, en maak een bedrag over op gironr. 252525 t.n.v. Terre des Hommes o.v.v. Cycling South. Zie voor meer informatie www.cyclingsouth.nl/helpmee
Je krijgt deze nieuwsbrief omdat je ingeschreven staat op de mailinglist van cyclingsouth.nl. Wil je hem niet meer ontvangen, of heb je deze nieuwsbrief van iemand anders doorgestuurd gekregen en wil je juist wel op de lijst staan, ga dan naar www.cyclingsouth.nl/contact/mailinglist/ en pas je gegevens aan.