Op deze pagina kun je verzonden mailings teruglezen, zodat je weet waar je aan begint voor je je inschrijft op de mailinglist.
Om je in te schrijven op de mailinglist, of je inschrijving aan te passen, kun je hier klikken.
Gehaald!!! En niet gehaald...
...hier in huis zelfs waait de wind...
Lange, lange dagen waren het. Veel asfalt, soms wind mee, soms tegen. Met wind mee reden we gemakkelijk 130 km of meer op een dag, was hij tegen, dan was 70 al veel. Kilometers wegtrappen: geen dorpjes, geen afslagen. Stenen, zand, hieren daar wat struikjes, soms een duin, en alle beestjes hadden dezelfde zanderige kleur. De Sahara. We zijn er door heen.
...wat ik in mijn schoentje vind...
De eerste 5-daagse etappe was een mooie kennismaking. Twee totaal geisoleerde stadjes zijn we doorgefietst, kamperen deden we erbuiten. Elke ochtend keken we of we wat in onze schoen hadden; pas later hoorden we dat er zo dicht aan de kust helemaal geen schorpioenen zitten, die anders schoenen wel fijne holletjes schijnen te vinden voor een nachtje. Wel muizen, woestijnratjes, hamsterbeesten,en veel vogels. Een paar dode slangen op de weg, hazen, egels, dikke kevers: doods was het absoluut niet.
...makkers staakt uw wild geraas...
De tweede etappe was de langste. Na een rustdag in Laayoune fietsten we in negen dagen naar Nouadhibou in Mauretanie. Eén dag ontmoetten we meer Nederlanders dan we sinds ons vertrek uit Eindhoven in totaal gezien hadden: deAmsterdam-Dakar-rally. Dertig man, met de volgende opdracht: voor weinig geld in Nederland een auto kopen, daarmee in eenpaar weken naar Senegal of Gambia rijden, hem daar verkopen ten bate van een goed doel (www.stichtingevenaar.nl), en met het vliegtuig weer terug. We praatten eenuur met ze, wat een drukte na die stille dagen, en krijgen koele frisdrankjes! Luxe! Daarna waren we weer alleen met het eindeloze uitzicht.
... het heerlijk avondje is gekomen...
Macaroni, een teentje knoflook, een blokje bouillon, een blikje tomatenpuree, en een blikje vis: de ingredienten van onze standaard woestijnmaaltijd. Zo ook een donderdagavond, maar deze keer vond Wiesjes buik het nodig in de nacht het hele verteringsgestel leeg te gooien, zowel boven- als onderlangs. "Zonde", was het eerste dat er in Robert opkwam, "zonde van het vocht en de energie". Het is ook ontzettend dom om ziek te worden in de woestijn: we hadden niet genoeg water voor rustdagen, we moesten door. Gelukkig kwamen we de volgende dag na 72 moeizame kilometers bij Abdallah en Mohammed, twee studenten uit de Atlas, Berbers, die om geld te verdienen in de woestijn een afgraving waar even niet gegraven werd, te bewaken. Een hutje hadden ze voor ons, bedden, water: al onze wensen werden vervuld.
...wie zoet is krijgt lekkers...
De grensovergang met Mauretanie was helemaal niet zo lastig als we na de vele spookverhalen verwacht hadden: geen corrupte ambtenaren, geen omkoperij, geen idiote wachttijden. Dezelfde dag nog kzamen we aan in Nouadhibou, waar we drie dagen lang uitrustten en praatten en zwommen met andere reizigers. Steven was op een Zundapp die hij een week voor vertrek gekocht had uit Groningen gekomen, de zeer bereisde Duitse Andy was op de motor op weg naar Kaapstad met ongeveer dezelfde tijdsplanning als wij... Belgen, Fransen, Spanjaarden. Er zijn maar weinig wegen door de Sahara, en hier kwam iedereen elkaar tegen. Met een groep Fransen hebben we een beetje aangepapt, vriendelijk geglimlacht, zoet geweest: ze hadden wijn, en chips, kaas, gerookte ham.
...ja hij rijdt door donkre nachten...
Tijd voor de laatste en spannendste etappe. Momenteel is men bezig de 500 km tussen Nouadhibou en Nouakchott, de hoofdstad van Mauretanie, te asfalteren, en als dat gebeurd is, volgens de planning over een maand of 8, is de Sahara zelfs met een caravan nog door te komen: er is dan een volledig verharde weg. Goed voor het toerisme en de handel, denkt men in het zuiden; vergroting van het asielzoekersprobleem, denkt men in het noorden. Een historische weg, hopelijk wordt er in Nederland een mooie reportage aan gewijd.
Wij reden van de 500 km er nog 120 onverhard. Overdag was het heet en winderig, en toen in de avond de wind ging liggen en de temperatuur tot een aangenamer niveau zakte, en de volle maan ervoor zorgde dat het absoluut geen donkre nacht was, zijn we nog een uurtje doorgegaan, genietend van de spookachtige sfeer.
...o, kom er eens kijken...
Miljoenen vogels zouden we zien, lepelaars, pelikanen, wad-, waad- en watervogels. "Natuurlijk is het goed per fiets te bezoeken", zei de man van het hoofdkantoor van Parc National du Banc dArguin. We kochten kaartjes, en kregen instructies: "bij die restauranttent rechtsaf, en na 40 km ben je er". Maar die 40 km bleken door diep mul zand te zijn, en daarna nog eens 30 km over het strand, en dan 40 km om weer terug bij de weg te komen: onmogelijk, vertelde men ons bij het restaurant, niet te doen op de fiets. Zeker niet omdat er onderweg geen water te krijgen was, en onze volgepakte fietsen 100 km lang zwaar door het zand slepen leek ons geen goed idee. Dus besloten we door te fietsen, jammer, niet gehaald.
...zou die goede Sint wel komen...
Nu zijn we in Nouakchott, en zien we weer eens bomen. Helaas zijn er ook muggen, en daar moeten we goed voor oppassen: we zijn malariagebied ingereden, en pas over een jaar zijn we daar weer uit. Klamboe, lange mouwen, anti-muggenspul, anti-malariapillen.
Nog drie dagen, en het is feest in Nederland! Het lootjes trekken hebben we hier maar achterwege gelaten, maar misschien is er wel een klein kadootje, een gedichtje, een lekkere maaltijd...
We zijn nog niet eens in Gambia, waar er hopelijk wat post voor ons ligt, maar wie ons blij wil maken met post in Mali moet ook niet lang meer wachten: stuur voor 10 december iets naar
SIRRE, Robert of KORF, Wiesje
Poste restante
Bureau de poste principale
Bamako
MALI
voorzien van afzender, in een onopvallende envelop met de lelijkste postzegel die er in Nederland te vinden is,om kans op zoekraken te minimaliseren. Alvast bedankt!
Wiesje en Robert
Er staan ook wat fotos die geupload zijn vanuit Nouadibhou op de site, de kun je hier vinden:
http://www.cyclingsouth.nl/images/photomatic/
We hopen ook nog een mogelijkheid te vinden fotos vanuit Nouakchott op de site te zetten.
We rijden op een Santos
Onze landkaarten kochten wij bij Landschap, Eindhoven
www.cyclingsouth.nl wordt gehost door Vevida
Deze drie bedrijven steunen onze reis, we zijn ze dankbaar!
Robert Sirre en Wiesje Korf fietsen in 15 maanden van Eindhoven naar Afrika. Met deze reis zamelen ze geld in voor een school in Masaka, Uganda. Help mee, en maak een bedrag over op gironr. 252525 t.n.v. Terre des Hommes o.v.v. Cycling South. Zie voor meer informatie www.cyclingsouth.nl/helpmee
Je krijgt deze nieuwsbrief omdat je ingeschreven staat op de mailinglist van cyclingsouth.nl. Wil je hem niet meer ontvangen, of heb je deze nieuwsbrief van iemand anders doorgestuurd gekregen en wil je juist wel op de lijst staan, ga dan naar www.cyclingsouth.nl/contact/mailinglist/ en pas je gegevens aan.