Op deze pagina kun je verzonden mailings teruglezen, zodat je weet waar je aan begint voor je je inschrijft op de mailinglist.
Om je in te schrijven op de mailinglist, of je inschrijving aan te passen, kun je hier klikken.
Feesten in Fès
Sallaam allemaal!
Begèr? Labès! Brriet zjoesj kewha we telatta kilo héneb. Tletien dirham. Wacha? Wacha!
Ons Arabisch gaat vooruit! Zoals je ziet kunnen we al twee koffie en drie kilo druiven bestellen, en de juiste prijzen weten we ook, dat maakt het onderhandelen een stuk sneller. Het word voor kamelekop kennen we nog niet, hoewel elke zichzelf respecterende slager er wel eentje heeft hangen. Geitekop hebben we wel al gegeten...
Eindelijk in Afrika! De boot van Zuid Spanje naar Marokko deed er een uurtje over, en we hebben er inmiddels al tien interessante dagen achter de rug.
Van Ceuta, waar we met de veerboot aankomen, fietsen we naar Tanger, om onze poste restante-post op te halen. Hier maken we kennis met de kleine straatjes van een Marokkaanse medina (oud ommuurd stadsgedeelte, elke stad heeft er één), en vooral met het Marokkaanse eten! De kilos die we er in Europa afgefietst hebben, vliegen er weer aan. Overal zijn stalletjes met lekkere hapjes, en omdat we allebei eten érg belangrijk vinden, en voor onszelf blijven herhalen dat eten zo een belangrijk deel van de cultuur is, en dat we hier toch zijn om die te leren kennen, en omdat na Marokko het eten waarschijnlijk niet echt interessant meer is, vreten we ons vol. Lekkere gebakjes voor tien of twintig eurocent, pittige kikkererwtensoep (harira) voor vijfendertig, hartige flapjes vor dertig. Voorverpakte koekjes, aardappeleikoek, chocoladebollen: we proberen alles, en tot onze verbazing worden we niet ziek. Het beste zijn de supergevulde broodjes: voor een halve euro krijg je er één volgestouwd met olijven, uitjes, tomaat, paprika, ham, tonijn, macaroni, rijst, aardappelpuree én frietjes, en als je geluk hebt ook nog een sausje erover heen.
In twee dagen (waarvan één met regen) fietsen we van Tanger naar Chefchaouen, waar de medina voor een groot deel blauw is geschilderd en daardoor op veel plaatsen het uiterlijk van een ijsgrot krijgt. Met het enorme aantal katten dat er rondloopten het uitzicht op wat kammen van het Rifgebergte erbij hangt er een bijzondere sfeer. We slapen er een nacht in zo,n ijsgrothotel, en rijden weer verder zuidwaarts.
Van 0 naar 50 in 5 seconden! En andersom. Het fietsen is zwaar, de wegen steil, en de uitzichten fantastisch. Iedereen zwaait, wij zwaaien terug. Veel mensen op en langs de weg, veel ezeltjes, veel distels, behoorlijk wat cactussen, huisjes en olijfbomen, en veel meer is er niet. Schitterend kaal. Dat maakt het zoeken naar een kampeerplekje wel lastig. Het liefst duiken we tegen de schemering een verlaten bosje in, om er 12 uur later, als het licht wordt, weer uit te komen, maar de bosjes zijn dun gezaaid. Als we een avond tussen een paar bomen toch een man tegenkomen, besluiten we gewoon maar te vragen of we daar kunnen kamperen. "Kan, maar bij mij thuis is beter", zegt hij in het frans. Van naast zijn huis kamperen wordt het binnenslapen en van alleen binnenslapen wordt het meeëten. Eerst koffie, terwijl we arabische woordjes leren, en dan couscous. Met groenten, en, vertelt onze gastheer trots: "On mange: la tête du chèvre!". Geitekop.
In twee verrassend zware dagen (een stuwmeer dat niet op de kaart staat zorgt voor een flink stijgende en dalende veertig kilometer lange omweg) fietsen we naar Fès, volgens velen de mooiste stad van Marokko. Hier zijn we nu, en houden we 4 dagen rust, om de fietsen op te knappen, van alles te repareren, te genieten en uit te rusten. In onze poging een echt goedkoop hotel te vinden (hoe minder geld we aan slapen uitgeven, voor des te meer dirhams mogen we eten...) komen we terecht bij een Marokkaanse familie. Heel gezellig, maar er is maar één huiskamer en één keuken, en zij blijken al met zijn zessen te zijn, en géén stromend water te hebben... Met de dochter des huizes gaat Wiesje naar de hamam, twee uur poedelen tussen de blote Marokkaanse vrouwen. Al het vuil wordt met harde hand weggeschrobd, twee tinten lichter komt ze terug. Dan genieten we nog een paar uur van de Marokkaanse muziek die tot ,s avonds laat (drie uur na onze normale bedtijd) aanstaat, en besluiten we dat dit wel een heel vermoeiende vakantie gaat worden. Daarom slepen we onze volgepakte fietsen de volgende ochtend toch maar door de smalle straatjes naar de toeristenbuurt, waar we voor 8 euro per kamer per nacht een hotel vinden met vanaf het dakterras een indrukwekkend uitzicht over de stad. En met privacy èn met stromend water... Vijf keer per dag zingen de imams van de vele moskeeën door elkaar heen, en overstemmen voor even alle mensen en de schreeuwende gierzwaluwen.
Zodra we de straat opgaan worden we aangesproken. Lang niet altijd op een vervelende manier, maar wel jammer is het dat er zo veel kinderen zijn die ons en andere toeristen hotels of restaurants proberen in te lokken, voor een paar dirham gids willen spelen of gewoon vragen om geld, pennen of kadootjes. Als we vragen of ze niet naar school moeten is het standaard antwoord dat er nu even geen school is, maar daar geloven we niet zo in: voor veel families is het hier een welkome aanvulling op de inkomsten als de kinderen ook met wat geld thuiskomen. Een zeer algemeen gegeven in de armere landen, en we zijn blij dat we er actief aan mee helpen een paar van deze kinderen een betere toekomst te geven: nog steeds zamelen we geld in voor de educatie van aidswezen in Uganda. Zie onder "goede doel" voor meer informatie, of stort een bijdrage op gironr. 252525 t.n.v. Terre des Hommes o.v.v. Cycling South, en wij en zij zijn blij! Binnenkort laten we horen hoe het met het project en de stortingen gaat, iedereen die al gestort heeft: bedankt!
Straks komt er voor ons een moeilijk stuk: eerst kleine weggetjes door het hoge Atlas-gebergte, en vervolgens de woestijnoversteek. Of we die helemaal per fiets kunnen doen weten we nog niet, misschien moeten we een stuk liften. Over een zware week of vijf hopen we in Nouakchott te zijn, de hoofdstad van Mauretanië. Maar eerst nog twee dagen vakantie in Fes!
Groeten en tot over een maand of meer,
Robert en Wiesje
We rijden op een Santos
Onze landkaarten kochten wij bij Landschap, Eindhoven
www.cyclingsouth.nl wordt gehost door Vevida
Deze drie bedrijven steunen onze reis, we zijn ze dankbaar!
Robert Sirre en Wiesje Korf fietsen in 15 maanden van Eindhoven naar Afrika. Met deze reis zamelen ze geld in voor een school in Masaka, Uganda. Help mee, en maak een bedrag over op gironr. 252525 t.n.v. Terre des Hommes o.v.v. Cycling South. Zie voor meer informatie www.cyclingsouth.nl/helpmee
Je krijgt deze nieuwsbrief omdat je ingeschreven staat op de mailinglist van cyclingsouth.nl. Wil je hem niet meer ontvangen, of heb je deze nieuwsbrief van iemand anders doorgestuurd gekregen en wil je juist wel op de lijst staan, ga dan naar www.cyclingsouth.nl/contact/mailinglist/ en pas je gegevens aan.