Verwachtingen: "Dat wordt verdwalen", zei Marco Meijerink ons. Veel zand, veel cultuur. Een echt Saharaland, met veel bijzondere architectuur en bijzondere mensen. Niet makkelijk, wel mooi en indrukwekkend.

Achteraf: Ja, we zijn verdwaald... Maar het was mooi! Tussen Kayes en Bamako raakten we inderdaad het hoofdpad kwijt, maar op kompas over de kleine paadjes door het bos fietsen was een van de leukste fietservaringen tot nu toe.
Over Bamako hebben we gemengde gevoelens: een heus echt groot mooi museum, stoplichten, alles te koop wat je wilt, maar wij waren er ziek en zijn bestolen in een viezig hotelletje.
Mali ten oosten van Bamako is een stuk meer ingesteld op toeristen, die op zoek zijn naar legendarisch Segou, Djenne, Timboektoe en de Dogonvallei. Veel cultuur, erg interessant, maar als er op bepaalde plaatsen veel toeristen met geld komen heeft dat vaak een minder positieve uitwerking op de bevolking, en dat hebben we ook hier ervaren: agressieve verkopers en volhardende maar ongewenste gidsen bij de belangrijkste trekpleisters. Het grootste gedeelte van de bevolking is echter bijzonder vriendelijk.